كه اينطور

جدن افكار خودكشي از سرت بيرون نميره جز از دو راه. اينو به عنوان پاره شده ي اين راه دارم ميگم. يا داغ عزيزي رو ديده باشي يا اين كه شخصي تو زندگيت باشه كه تا نگاييديش نتوني جون به عزرائيل بدي. وگرنه مامانم بابام رفيقم اينا همه يه روز به نبودت عادت ميكنن.

بعد اين طفلكي خيلي منو دوست داشت. من خط چشم كشيده و چهار ساعت لباس ست كرده رو نه. مني كه ميومدم شلوار گلگلياي عزيزو ميپوشيدم و يه گوشه انقد مينشستم تا بگندم. بحث امروز و ديروزم نبود. از شيش هفت سالگيم دوستم ميداشت. ببين چي كارش كردم كه يك سال بعد از اون قضيه رفت خواستگاري دخترعموم^^